Laatst werd me weer gevraagd of ik nog weleens een blogje schreef. Ik ‘moet’ al een tijdje even niks van mezelf. Maar toch… Dus hierbij weer eens wat lukrake overpeinzingen. Ik heb in mijn documentenmapje (digitaal maar ook op hopeloze briefjes waar ik mijn eigen handschrift dan soms niet meer kan lezen omdat ik het in het donker en/of in haast heb genoteerd) nog veel waarvan ik denk: o, dat is leuk en misschien zinnig voor een blogje. Dat lijstje is inmiddels heel lang. En hoewel ik had willen schrijven ‘ik ga het hier eens kort houden’, is dat me bijna ook echt gelukt omdat ik net 3/4 van mijn kladversie naar de conceptbak heb verwezen!
Ik ben al een paar dagen weer eens in een matige fruitvliegjesbreinmodus, dus u bent gewaarschuwd. Klein inkijkje: een mok uit mijn klauwen laten vallen. Kapot ja, ondanks het kleed dat ik ooit preventief in mijn keuken heb gelegd. Brood willen bakken, maar dat dan ondanks speciaal in Frankrijk gekocht gist toch weer hatseflats doen, zonder ingrediënten zorgvuldig af te wegen, waardoor het weer eens niet rees. Dat laatste kan óók te maken hebben met de temperatuur in mijn huiskamer. Ik wilde even snel een bak water leeggooien, maar dat belandde vooral op mijn kleren. Vanochtend belandde mijn koffiefilter (met warm water) onbedoeld ook op dat eerdergenoemde kleed. Gisteravond afwasmachine aan gezet zonder servies te breken, maar wel zonder vaatwasblokje. En vanochtend had ik dit in een halfuur willen afschrijven, maar ik had na een kwartier alweer tig niet-dringende tabbladen open staan.
#opwarming: Ik werd op 20 november wakker door een mug in mijn slaapkamer. En nee, ik stook dus niet lekker standje tropisch. En nee, het was toen al weken koud. Niet die rare 17 graden door storm Bert.
Nog even iets anders in het kader van het milieu en zuinig zijn/doen, wat ik deze week in een Independer-nieuwsbrief las en waarvan ik weet dat ik daarin afwijk. Ik zal geen anonieme poll toevoegen, maar er stond: Ga van 20 naar 10 minuten douchen en bespaar € 0,50 per keer. Dat tikt dagelijks toch lekker aan. Twintig minuten douchen?! krijste een stemmetje in mijn hoofd toen ik dat las. Maar er zijn belangrijker zaken en ik heb het hier maar even niet over Gaza, Oekraïne, het vreselijke kabinet en de winst van Trump.
#ogen: Ik draag buitenhuis tegenwoordig helaas noodgedwongen weer een bril. (Ik kom van -8 vóór een laseroperatie heel wat jaren geleden, en zit nu op iets van -3.) Dat mijn ogen en alles wat daar mis mee is of mis kán gaan, een teer punt is, heb ik hier weleens eerder besproken. En nu moet ik ook binnenshuis mijn bril op zetten als ik bijv. zoek naar het weer eens kwijtgeraakte magneetje van mijn favoriete solar lamp uit Namibië. En zoals dat dan gaat – het zogenoemde Baader-Meinhof fenomeen – zag ik van het weekend in een nieuwsbrief van de ecologische cadeauwinkel Ecomondo (nee, ik word hier niet voor betaald) opeens een plaatje staan van iets wat Sonnenglas® heet. En verrek, dat is dus gewoon de lamp die ik al heel lang geleden van D&B kreeg en die nog steeds 10x beter is dan al die nieuwe zonnedingen die je tegenwoordig overal en nergens kunt kopen. Ik heb er een aantal, ook een soort slinger met touw op mijn balkon, maar spannend als mijn leven is 🤔 mondde dat uit in De mysterieuze verdwijning van het zonnepaneeltje. Toen ik vanochtend keek waarom die het niet meer doet, bleek het snoertje gewoon intact, maar het zonnepaneeltje zelf is weg. ik verdenk de eksters nu van milieubewust na-aapgedrag.
Qua belangrijke zaken, hier enkele #vrouwenzaken die me bezighouden: Equal pay day, oftewel de loonkloof. Sophie van Gool schrijft daar onder meer goeie dingen over. Zie LinkedIn of via haar eigen Substack-nieuwsbrief. Of lees dit bijvoorbeeld.
De rechtszaak van de Franse Gisèle Peliquot. Zie hier voor een overzichtsartikel van de gruwel.
Over vrouwelijke werknemers en patiënten in de medische wereld (en de systeemfouten daarin) kan ik dit radio-interview met cardioloog Angela Maas aanbevelen. Ik licht er een detail uit: in 2020 was er een (ik neem aan grappig bedoelde??) checklist voor een bepaalde aandoening die onder cardiologen circuleerde. Daarin stond dat je (ik citeer losjes): “ongehuwde, te dikke vrouwen, met kort grijs haar en een bril, die breien en de Libelle en Margriet lezen, niet serieus hoeft te nemen.”
Voor de Volkskrant-abonnees (die krant kun je ook lezen als je een Trouw-abo hebt; het enige goeie van die hele DPG-kolos waarbij één concern m.i. te veel kranten in handen heeft), dit interessante artikel van Ellen de Visser. Dat pijn bij vrouwen eindelijk iets serieuzer wordt genomen. Met onder meer uitleg over iets wat ik juist andersom dacht: vrouwen kunnen helemaal niet beter tegen pijn dan mannen!
Als laatste nog een dier-iets, mede omdat olifantenrouw een rol speelde in Dolly Aldertons boek. In de dierentuin van Emmen gingen in korte tijd twee olifantjes dood. 😭De Volkskrant schreef daarover: “Of het rouw is zoals mensen die kennen, met pijn en verdriet, blijft onder wetenschappers onderwerp van discussie. Maar dat dieren bedroefd zijn, kan iedereen zien.”
Fijn weer een blog van je te lezen!