Bericht

Geplaatst op

Filmtherapie

Wie wil dat nou niet? Vorige week keek ik naar dit geweldige filmpje. Ze analyseren de film Inside Out, een Pixar-animatiefilm over het gevoelsleven van een klein meisje dat moet verhuizen. De psycholoog en filmmaker voeren aan de hand van scènes uit de film een gesprek over allerlei zaken. Zoals wat er in je hoofd gebeurt bij een depressie (dan doen de ‘knoppen’ in je hoofd het niet meer), dat depressief zijn niet gaat om wilskracht en om gewoon even beter je best doen. Over waarom verdriet nodig is voor geluk.

Ze hebben het ook over overgangsrituelen tussen verschillende activiteiten. [Lees verder]

Geplaatst op

Faits divers

De afgelopen weken was ik bezig met het Project der Projecten en werkte voor mijn gevoel 24/7. Dat was niet echt zo, want ik weet inmiddels dat niet slapen en helemaal geen ontspanning erg nare gevolgen heeft. Maar ik leefde wel 24/7 in het wereldje van Will Smith (& Mark Manson) en heb in mijn mailbox denk ik nu zo’n 57383930 WS-gerelateerde mails. (We werkten er met z’n vieren aan.) Omdat ik tussendoor nog wel een deel van de krant en een paar nieuwsbrieven las, stort ik hierbij wat weetjes, losse zaken en een paar links op mijn blog. Want het is wéér veel te lang stil geweest hier. [Lees verder]

Geplaatst op

White privilege

Goede foto ontbreekt want MdH heeft het echt te druk, en ik ben geen perfectionist.

Amsterdam-Oost, juni 2021. Ik sta op een straathoek naast een fout geparkeerde auto met een Frans nummerbord met knipperende lampen om aan te geven dat de auto hier tijdelijk staat. Er komt een politieauto aan. ‘Bonjour,’ klinkt het met onvervalst Amsterdamse tongval. Ik vind politie vrij eng, dus ik stap er snel op af en zeg: ‘Ik spreek uitstekend Nederlands hoor.’ Daarna krijg ik te horen dat de auto daar niet mag staan, ook niet tijdelijk, want het is een straathoek en de hulpdiensten kunnen er niet langs. [Lees verder]

Geplaatst op

Internationale vrouwendag

Lissabon 2017 (zie voetnoot)

Ja, ik weet dat dat niet vandaag is, maar ik was er op 8 maart niet mee bezig. Toch volgt hier een lijstje van ‘vrouwenzaken’ die me afgelopen weken opvielen. De aanleiding vormde een app-gesprek tussen mijn zussen. Zus 1 had een mooi naaktschilderij gemaakt. Zus 2 merkte op dat het haar aan kunstenaar Bob ten Hope deed denken, maar dat ze dit mooier vond omdat het met een vrouwelijke blik was geschilderd. De verhouding heup-taille was bijvoorbeeld realistischer. Hun gesprek zette ergens in mijn achterhoofd iets ‘aan’, waardoor ik met de female gaze het nieuws las. [Lees verder]

Geplaatst op

Anti-zelfhulpstukje

Iemand die ik ken heeft nu al tweemaal van Rutte en Baudet gedroomd, terwijl ze nooit op een van die twee zou stemmen. Iemand die ik ken zei in december nog: ‘O, wat fijn dat ik eindelijk iets heb aan mijn introversie, want dan kun je dit hele coronagebeuren blijkbaar best goed aan.’ Iemand die ik ken heeft jarenlang premie betaald voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Maar nu ze echt ziek is, wil Aegon haar uitkering stoppen. Iemand die ik ken heeft haar hond moeten laten inslapen. Iemand anders die ik ken heeft een heel erg lieve hond die binnenkort waarschijnlijk zal overlijden. [Lees verder]

Geplaatst op

Gastblog: Uit betrouwbare bron

Op de laatste dag van het jaar wil ik nog snel even het boetekleed aantrekken, en gelukkig mag dat hier van Annoesjka. Het heeft alles te maken met het absurde jaar dat nu wordt afgesloten, met Donald Trump en corona als aanjagers van een min of meer permanent gevoel van onrust waarvan ik hoop dat 2021 me er eindelijk van zal bevrijden (hoewel het ook bijzondere dingen heeft opgeleverd: twee fototentoonstellingen en een eigen debuutroman, Ramkoers, die in mei verschijnt).

Een van de absurdste dingen van dit absurde jaar was wel de overdaad aan complottheorieën, waarvan er ook op het raakvlak van Trump en corona al een flink aantal de ronde doen: het virus bestaat niet, het is door China expres losgelaten, Bill Gates en/of George Soros zitten erachter, het is maar een griepje, en natuurlijk alle mogelijke en soms zelfs onmogelijke combinaties daarvan. [Lees verder]

Geplaatst op

Afwezigheid

Mila pingpongde vaak mee in Autun.

Ik ben hier dus bijna nooit meer. Er staan massa’s concepten in mijn blogmap, mijn mailarchiefje puilt uit van de interessante nieuwsbrieven waar ik nog eens iets mee wil doen. En elke dag denk ik: ik MOET een stukje schrijven, en dan doe ik het weer niet. Hierbij alsnog een stukje om me daarna minstens een maand niet meer schuldig te voelen en het nieuwe jaar zonder boetekleed in te gaan. Ik begon hier trouwens aan met het idee dat ik het niet over corona zou hebben, want daar had ik niets specifieks over genoteerd. [Lees verder]

Geplaatst op

Muizenissen – het vervolg

De muis die Lisa maakte voor Mila & Lina, met véél speelsucces kan ik melden

Mijn muizenstukje leverde een paar mooie verhalen op, waaronder dit ?stuk dat Ineke, de vriendin van de vele tips, me stuurde. Ik hoorde ook over racebanen boven je hoofd, inclusief U-bocht, waarbij de muizen in lengterichting kwamen aanrennen, linksaf sloegen en dan even hard weer de andere kant op in lengterichting doorrenden. Ik hoorde van iemand anders dat muizen aan de zomen van gordijnen kunnen knagen en je zelfs nieuwsgierig vanachter een stapel beddengoed in een kast kunnen aankijken ?.

En gelukkig bevestigden veel mensen dat ik niet gek aan het worden was. [Lees verder]

Geplaatst op

Wie wat bewaart, heeft wat

Foto AO want MdH zit helaas in een ander rood lockdownerig land

Het zijn rare tijden. Covid, corona, corina, de kerona, wat je het ook noemt, iedereen heeft ermee te maken. Alleen gaat niet iedereen er op dezelfde manier mee om. Ik schrijf daar misschien later nog eens een vrolijk stukje over, maar voorlopig houd ik het op meerdere fronten even dicht bij huis. Alleen heb ik sinds kort een paar huisgenoten. Dat ik geen poezebeest heb, is nu dus helemaal erg, want ik heb het over muizen. Meervoud ja.

Ik woon hier nu bijna zes jaar en het was deze zomer opeens raak in ons hele complex. [Lees verder]

Geplaatst op

Perfectionist? Moi?

prepping for photo exposition martin de Haan

Twee jaar geleden had ik als een van mijn kerncompetenties (ahum) bij mijn LinkedIn-profiel staan dat ik een perfectionist was. Ik dacht dat ook echt. Toen ik net met mijn blog was begonnen, zei de vriendin die me het langst kent dat ze het goed vond dat ik ondanks mijn perfectionisme toch die stap had durven zetten. Volgens mij bedoelde ze daarmee niet dat de site een slordig zooitje was. Blijkbaar heb ik zelfs mensen die me erg goed kennen wijsgemaakt dat ik een perfectionist ben…

Een tijd geleden zei Martin namelijk een keer en passant: ‘Jij een perfectionist? Hoe kom je daarbij?’ [Lees verder]