New York #3 observations

It’s been a long while, but I’m still very focused on American news, and not only because of the midterms. What is it about the US that continues to fascinate me? And why do I continue to read newsletters from people like Mark Manson (okay, translated him, yes – plus I think his writing has become better and more interesting), Mel Robbins (I kind of wish I had translated her 5 Second Rule), Ingrid Fetell Lee (translated her book as well; I’ve often mentioned her here and I actually hope she writes a second book), NYC-based Anne Kadet (really wish I could write like her) and Michael Estrin (sometimes hilarious, and certainly always surprising and totally different from anything Dutch I read), and Gretchen Rubin, who isn’t even a psychologist, like I thought, and I also wrote about her here. [Lees verder]

Faits divers

De afgelopen weken was ik bezig met het Project der Projecten en werkte voor mijn gevoel 24/7. Dat was niet echt zo, want ik weet inmiddels dat niet slapen en helemaal geen ontspanning erg nare gevolgen heeft. Maar ik leefde wel 24/7 in het wereldje van Will Smith (& Mark Manson) en heb in mijn mailbox denk ik nu zo’n 57383930 WS-gerelateerde mails. (We werkten er met z’n vieren aan.) Omdat ik tussendoor nog wel een deel van de krant en een paar nieuwsbrieven las, stort ik hierbij wat weetjes, losse zaken en een paar links op mijn blog. Want het is wéér veel te lang stil geweest hier. [Lees verder]

‘Lekker genieten hoor’

Martin en ik waren een paar jaar geleden voor een mini-vakantie in een hotel waar we halfpension hadden geboekt. Voordat je nu ophoudt met lezen omdat ‘halfpension’ iets voor senioren is: het hotel ligt zelfs voor Nederlandse begrippen in the middle of nowhere en we hebben allebei geen auto. Hoewel we er vooral ook heen gingen om te wandelen, is een uur door het donker lopen voor een slechte pizza niet ons idee van vakantie.

We aten een paar avonden in het restaurant en werden bijna altijd bediend door dezelfde hartelijke serveerster. Alleen konden we na een tijdje ons lachen niet meer inhouden omdat ze ons bij elke gang steevast ‘lekker genieten hoor’ toewenste. [Lees verder]