Internationale vrouwendag

Lissabon 2017 (zie voetnoot)

Ja, ik weet dat dat niet vandaag is, maar ik was er op 8 maart niet mee bezig. Toch volgt hier een lijstje van ‘vrouwenzaken’ die me afgelopen weken opvielen. De aanleiding vormde een app-gesprek tussen mijn zussen. Zus 1 had een mooi naaktschilderij gemaakt. Zus 2 merkte op dat het haar aan kunstenaar Bob ten Hope deed denken, maar dat ze dit mooier vond omdat het met een vrouwelijke blik was geschilderd. De verhouding heup-taille was bijvoorbeeld realistischer. Hun gesprek zette ergens in mijn achterhoofd iets ‘aan’, waardoor ik met de female gaze het nieuws las. [Lees verder]

‘Slaap is de beste meditatie’*

Twee thema’s waarover ik op dit blog vooral wilde schrijven, minimalisme in brede zin en psychologische inzichten, stelden me de afgelopen weken nogal op de proef. Want 1, wat ik ook doe, de bedragen op de boodschappenbonnetjes blijven hoger dan pakweg een halfjaar geleden. (Ik koop nog steeds vooral aanbiedingen en ben niet anders gaan eten. Het kan evenmin de BTW zijn, want die werd in januari al verhoogd.) En punt 2 was een veelomvattender tegenvaller. Ik kwam er namelijk achter dat alle adviezen en praatjes waar ik vriendinnen mee probeer te helpen als ze zich somber voelen, geen ene moer helpen als je je echt somber voelt. [Lees verder]

Stookschaamte

Goed, dan nu toch maar eens echt met de billen bloot. Ik heb namelijk een behoorlijke afwijking, te weten: de kamerthermostaat staat op een stand die bij de meeste mensen alleen ’s nachts acceptabel zou zijn.

Mijn broer bouwde in zijn studentenkamer in de winter een soort tent om zijn kachel heen en hanteert ook tegenwoordig voor zijn gezin een zeer eh… strikt stookbeleid. Mijn oudste zus kan haar stekels enorm opzetten wanneer de verwarming bij haar eigen bedrijf door anderen te hoog wordt gezet. Bij mijn andere zus is het thuis altijd heerlijk warm. Dus tja, zoals ik al schreef: ik heb een behoorlijke afwijking en de vraag of mijn genen of opvoeding daar nu wel of niet debet aan zijn, is voor Martin (die uit de vorige post) als hij in Nederland is wat minder belangrijk dan de aanwezigheid van fleecedekentjes. [Lees verder]

De stille kat neemt het woord

vulpen schrijven blog

We leven in een tijd van overvloed. Bij de gemiddelde supermarkt liggen vijftig soorten repen chocola en in Michel Houellebecqs laatste boek Serotonine worden veertien soorten hummus opgevoerd. Wat mij betreft kan er van die twee dingen niet snel te veel zijn, hoewel ik er ook keuzestress van krijg. Alleen kan de mens niet goed omgaan met overvloed. Bij een zak chips of M&M’s zorgen de suiker, het zout en de bite ervoor dat je blijft dooreten, maar dan komt ons reptielenbrein ook nog eens om de hoek kijken. Dat is het oudste deel van onze hersenen, dat in de oertijd is gevormd en erop gericht is te pakken wat je pakken kunt. [Lees verder]