Tag: trouwen

Geplaatst op

Uitersten

Eigenlijk wilde ik alleen het begin van dit stuk schrijven. Maar omdat het tweede deel nu overheerst, en omdat ik niet doe aan het blije kijk-mij-eens-gelukkig-zijn-imago van mensen op sociale media, ditmaal een blogstukje over uitersten.

Hoogtepunt

We zijn vorige week maandag getrouwd! Gratis en voor niks op maandagochtend. Met twee lieve getuigen (twee psychologen ook nog eens – toeval?) en een ambtenaar van de burgerlijke stand die de tien minuten ruim overschreed en er echt iets van maakte.

Martin was zondag zonder enig probleem twee officieel nog gesloten grenzen gepasseerd in zijn huurauto, had zijn oude vader in Middelburg onderweg even opgevrolijkt en kwam ’s avonds naar mij toe. [Lees verder]

Geplaatst op

Het bruidssyndroom (2)

Ingrid Fetell Lee, die ik hier al eerder heb genoemd, wijdt in haar boek Vrolijkheid een hoofdstuk aan feestvieren en rituelen. Het allerbelangrijkste aan zulke momenten is de verbondenheid en het samenzijn, iets waar we door covid-19 waarschijnlijk steeds meer naar snakken. Bruiloften zijn natuurlijk bij uitstek voorbeelden van al het moois en fijns dat gezamenlijke ceremonies kunnen oproepen. Lee geeft het voorbeeld van corsages en bijpassende kleding van bruidsmeisjes als voorbeeld van hoe zo’n gevoel van saamhorigheid wordt versterkt. Voetbalshirts en -sjaals werken misschien ook wel op die manier. Bij grote bijeenkomsten kan er zelfs een euforisch gevoel van saamhorigheid ontstaan. [Lees verder]

Geplaatst op

Het bruidssyndroom (1)

We zouden vandaag trouwen. Allebei voor de tweede en hopelijk laatste keer. Alleen toen kwam corona, en de (al dan niet intelligente) lockdown van Nederland en Frankrijk. Maar goed, we hadden toch geen sprookjesbruiloft met een paar honderd van onze beste vrienden gepland, dus we hebben de datum gewoon verplaatst.

Leeswaarschuwing: dit worden geen rozewolkstukjes, maar eerder twee minitirades. Ik schreef een tijdje geleden in een mail aan mijn verloofde, Martin dus: ‘Flikker toch op met dat bruidsgedoe!’ Dat was niet aan hem gericht, en dat is geen standaardtaal voor mij, maar had te maken met de zoveelste vraag over wat ik op De Grote Dag zou dragen. [Lees verder]